ترومبوفیلی یک اختلال انعقادی است که خطر تشکیل لخته در رگهای خونی را افزایش میدهد.
اکثر مبتلایان به ترومبوفیلی علائمی ندارند و هیچ گاه مشکلی در سلامتی خود ندارند. علائم فقط در صورت بروز زخم ایجاد می شود و ترومبوفیلی باعث لخته شدن خون می شود.
اگر ترومبوفیلی دارید، در معرض خطر ابتلا به DVT یا آمبولی ریوی هستید.
اختلال در عوامل ضد انعقادی موجب بروز استعداد به ترومبوز (ترومبوفیلی) می گردد. علی رغم پیشرفت های اخیر، تنها حدود نیمی از موارد ترومبوفیلی ارثی قابل تشخیص می باشند که در این گروه فاکتور v لیدن، کمبود آنتی ترومبین، کمبود پروتئین C و کمبود پروتئین S، از همه شایع ترند.
افزایش سطح فاکتورVIII به عنوان پدیده ای شایع اما کم شدت برای ایجاد ترومبوفیلی ارثی مطرح شده است (قابل ذکر است کمبود همین فاکتور باعث ایجاد بیماری ژنتیکی هموفیلی می شود که مشکل عمده آن عدم توانایی بدن در ایجاد انعقاد و جلوگیری از خونریزی های مداوم در اثر ضربات بسیار ساده و یا بی دلیل می باشد)
ترومبوفیلی یکی از دلایل شایع در سقط های مکرر می باشد و در ۴۰ تا ۵۰% موارد دیده می شود. حاملگی به خودی خود یک رخداد افزایش دهنده تمایل به انعقاد (hypercoaguable state) می باشد. و اگر یک حاملگی خود با ترومبوفیلی همراه شود این حالت بدتر شده و باعث اختلال در جریان خون سیاهرگی مادر می شود که در نهایت این حالت باعث ترومبوز عمیق سیاهرگی، لخته شدن مویرگ های جفتی می شود که در نهایت باعث تاخیر رشدی یا از دست رفتن جنین می انجامد. به این علت داروهای ضد انعقادی برای درمان سقط های خودبخودی مورد استفاده می باشند.
